Kiele płota rosno maki...
Kiele płota rosno maki!
Kiele płota rosno maki,
a w tych makach so robaki,
a w tych makach so robaki.
Nad oboro leco ptaki...
Nad oboro leco ptaki!
Nad oboro leco ptaki,
co by zjedli te robaki,
co by zjedli te robaki!
Po polu chodzo kuraki...
Po polu chodzo kuraki!
Po polu chodzo kuraki,
te kuraki żro robaki,
te kuraki żro robaki.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Ten prosty (ale w żadnym wypadku nie prostacki!) utwór w przekorny sposób opisuje piękno wiejskiej sielanki. Łatwo wyobrazić tu sobie wieś, która żyje własnym życiem, której obce są problemy współczesnego świata. Tu zwraca się uwagę na rzeczy jak najbardziej przyziemne, takie jak robaki. Niezmienne koleje losu powodują, że robaki są pożerane przez ptactwo latające nad zagrodami, tudzież ptactwo hodowlane. Pomimo sielskiego charakteru tej piosnki, nie możemy mówić jednak, że jej tematyka jest zupełnie błaha i jałowa. Przecież ptaki pożerające robaki odzwierciedlają jedno z ogniw łańcucha pokarmowego, który jak wiadomo może mieć fundamentalne znaczenie dla człowieka. Natomiast prosty przekaz utworu i układ rymów sprawia, że nie trzeba być muzykiem, aby wyobrazić sobie rytmiczną melodię dla tej piosnki. Po prostu noga tupie odruchowo, a usta same układają się do śpiewu. Brawo!
OdpowiedzUsuń